پرسش از استاد پورعلیزاده روانشناس مذهبی خانواده
مادرم از خانه ای که به نام ایشان هست به ۲ عروس نفری یک دانگ مهریه داده است و به ما دو تا دختر نفری یک و نیم دانگ حالا عروس ها می گویند خانه را بفروش
سوال شما عزیز
مادرم از خانه ای که به نام ایشان هست به ۲ عروس نفری یک دانگ مهریه داده است و به ما دو تا دختر نفری یک و نیم دانگ مرحمت کرده اند. عروس ها مهریه خودشون را میخواند و متاسفانه همه مستاجر هستیم مادرم اگه خونه اش را بفروشه همه ما خانه دار و مادرم بی خانه میشه ، خوب من هروقت ازم پرسیدند که تو سهمت را میخوای گفتم نه و اگه مادر راضی به فروش هست من هم راضی هستم. حالا عروس بزرگه میگه اگه توام با ما ۳ نفر بشی خونه فروخته میشه و من را مقصر میدونه سوال من این هست آیا من مقصر هستم آیا به ایشون مدیونم؟ من دلم نمیخواد مادرم از این خونه که ۴۰ ساله توش زندگی میکنه آواره بشه، شما نظرتون چیه من مقصرم که میگم اگه مادر رضایت به فروش داشت من هم میفروشم من مدیونم به زن داداشم ممنون میشم پاسخ بدید
لطفا پاسخ استاد پورعلیزاده مشاور مذهبی اصفهان را در متن زیر بخوانید و برای دوستانتان ارسال کنید
با سلام بر شما اولأ خوشحالم که هنوز انسان هایی مثل شما و مادرتان در جامعه ی ما زندگی می کنند اما متأسفانه وقوع همین اتفاقات باعث شده که دیگر بزرگترها مایل نباشند مقداری از خانه شان را به نام عروسشان کنند .
این مادر لطف کردند و امروز در سن پیری از خانه اش آواره میشود و این مسئله روح و روان و جسم ایشان را آسیب می زند اگر فرزندان مشکل مالی دارند باید خودشان آنرا حل کنند و از نظر بنده به نام زدن اموال و املاک برای فرزندان، عروس یا داماد بهتر است به شرط عدم دخل و تصرف انها تا قبل از مرگ صورت گیرد یعنی تا زمان حیات شان اقدامی در خصوص اموال مربوطه نتوانند انجام دهند که در مباحث حقوقی آن را * انعقاد صلح عمری * می نامند
حق این مادر هست که تا زمانیکه در قید حیات هستند در منزلشان زندگی کنند و این علقه از ایشان گرفته نشود زیرا استرس خانه به دوشی و مستاجری عزیزان کهن سال را دچار استرس های زیادی میکند که برای سلامتی و بهزیستی انها مضر است.
موفق و سربلند باشید
